بررسی تاثیر پارامترهای جوشکاری بر ریزساختار و خواص مکانیکی جوش آلیاژ ti-6al-4v

با توجه به رابطه نزدیک کیفیت جوش و میزان حرارت ورودی، در این تحقیق تاثیر فلز پر کننده و شدت جریان بر ریزساختار و خواص مکانیکی جوش آلیاژ ti-6al-4v مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ورقهایی از آلیاژ مذکور به ضخامت 3 میلیمتر توسط فرآیند جوشکاری قوسی با الکترود تنگستن به صورت نیمه اتومات جوشکاری شدند. بعد از آماده سازی و تمیزکاری سطوح اتصال، عملیات جوشکاری در شدت جریان های مختلف (65،75،85،90 آمپر) و سرعت 3میلیمتر بر ثانیه به صورت لب به لب در یک پاس و با فلزپرکننده‎های متفاوت و بدون فلزپرکننده انجام شد. استحکام کششی و سختی اتصال های جوشکاری شده اندازه‎گیری و سپس ریزساختار جوش، منطقه متاثر از حرارت و فلز پایه توسط میکروسکپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بازرسی‎های چشمی نشان داد که بهترین اتصال‎ها با شدت جریان 85 آمپر حاصل می‎شود. بر طبق نتایج بدست آمده از آزمایش های کشش، سختی و همچنین مشاهدات میکروسکوپی، تغییر در ریزساختار و در نتیجه خواص مکانیکی در اثر تغییر فلزپرکننده به وجود آمد. ریزساختار فلز جوش متشکل از دانه‎های درشت فاز بتای اولیه و آلفای سوزنی درشت در مرزدانه های بتای اولیه و مارتنزیت، بود. ریزساختار منطقه متاثر از حرارت شامل مخلوط دانه‎های درشت فاز بتای اولیه و آلفای ویدمن اشتاتن وآلفای دندانه دار در مرزدانه های بتای اولیه و مارتنزیت بود. با تغییر جنس فلز پرکننده، فلز جوش دارای مقادیر متفاوتی از عناصر را دارا بود که در نتیجه آن تغییرات در مقادیر فازها در فلز جوش و همچنین، تفاوت در استحکام کششی ، استحکام تسلیم و سختی مقاطع مشاهده شد.